Right to repair

Wat is Right to Repair en voor wie geldt het?

Het doel van Right to Repair is om de duurzame consumptie tijdens de hele levenscyclus van een product te bevorderen. Door consumenten het recht te geven hun producten eenvoudig te laten repareren, moeten producten langer meegaan en de hoeveelheid afval verminderen. Voor webwinkels betekent dit een grote verschuiving in hun manier van werken: van productontwerp en logistiek tot klantenservice en klantrelaties.

Het voorstel kent een trapsgewijze aanpak voor productgroepen. Op het moment van ingang zal het gelden voor bijvoorbeeld wasmachines, afwasmachines, koelapparaten en stofzuigers, een volledig overzicht staat in bijlage 2 van de wet, die is te raadplegen via deze link. De komende jaren zullen meer producten worden toegevoegd.

Implementatieperiode

Right to Repair is een richtlijn en gaat in vanaf 31 juli 2026. De nieuwe bepalingen zijn niet van toepassing op verkoopovereenkomsten die zijn gesloten vóór 31juli 2026.

Verplichtingen voor Online Retailers

Online retailers hebben een cruciale rol in de implementatie van de reparatiewet. Om je aan Right to Repair te houden moet je letten op onderstaande:

• Verlenging van de wettelijke garantietermijn na reparatie: Indien herstelling plaatsvindt als remedie om de goederen in conformiteit te brengen, wordt de aansprakelijkheidstermijn eenmaal met twaalf maanden verlengd. In Nederland dient de verjaringstermijn voor remedies in geval van herstelling minimaal gelijk te zijn aan 3 jaar.
• Voordat de verkoper de goederen herstelt, informeert de verkoper de consument over diens recht om te kiezen tussen herstelling en vervanging, en over de bovengenoemde verlenging van de aansprakelijkheidstermijn.
• Reparatieverplichting: Producenten moeten binnen de wettelijke garantietermijn verplicht gratis reparatie aanbieden op het moment dat reparatie vanuit milieuoogpunt goedkoper of even duur is als vervanging. De reparatie zal binnen een redelijke termijn plaatsvinden en de producent kan de consument gedurende de reparatie kosteloos een vervangend goed uitlenen. Indien reparatie onmogelijk is, kan de producent een opgeknapt goed aanbieden. Ook is het mogelijk om reparatie uit te besteden om te voldoen.
• Op het moment dat de producent buiten de Europese Unie is gevestigd moet de gemachtigde vertegenwoordiger van de producent, of de importeur van het goed, of de distributeur van het betrokken goed, verplicht repareren.
• Producenten dienen reserveonderdelen en gereedschappen beschikbaar te stellen tijdens de garantieperiode, en te verkopen tegen een redelijke prijs die reparatie niet ontmoedigt.
• Online retailers dienen kosteloos op een duidelijke wijze informatie over hun reparatiediensten beschikbaar te stellen, inclusief informatie over indicatieve prijzen van een soortgelijke reparatie.
• Lidstaten moeten een online reparatieplatform opzetten om consumenten in contact te brengen met reparateurs en verkopers van gerepareerde spullen. Hier is het Nederlandse platform te vinden.
• Er komt een Europees reparatie-informatieformulier dat consumenten bij elke reparateur kunnen opvragen (met voorwaarden, prijzen et cetera), deze wordt kosteloos verstrekt. Het informatieformulier staat in bijlage 1 van de wet.

Eerste reactie Thuiswinkel.org

Thuiswinkel.org ondersteunt het doel van de wetgeving om tot duurzamere consumptiegoederen te komen die langer meegaan en beter gerepareerd kunnen worden. Tot volle tevredenheid zien we dat in de wet wordt verankerd dat een verkoper in het geval van een garantiekwestie eerst mag/moet proberen om het artikel te repareren en daarna pas hoeft te kijken naar een vervangend artikel. De consument kan alleen voor vervanging als rechtsmiddel kiezen wanneer dit goedkoper is dan reparatie van het product. In de praktijk werd dit al vaak toegepast, maar er waren altijd enkele consumenten die een nieuw (vervangend) artikel eisten terwijl vervanging van het artikel wel mogelijk was.

Wel plaatst Thuiswinkel.org vraagtekens bij of de doelen van de richtlijn via deze weg worden bereikt. Het is afwachten of reparaties daadwerkelijk aantrekkelijker worden dan vervanging of nieuwe aanschaffing. Ook zal reparatie niet altijd de meest duurzame mogelijkheid zijn, in vergelijking tot aanschaf van een nieuw artikel. Dit speelt vooral bij end-of-life producten en verouderde versies van producten, denk aan een koelkast met energielabel F. Daarnaast komt de grote verantwoordelijkheid bij de producent te liggen, maar vaak is de online retailer eerste aanspreekpunt en zullen ook zij verantwoordelijkheid moeten pakken en een goede relatie met de producent moeten onderhouden.

Ga terug naar de wetgevingsagenda